Cardiologie voor uw kat

Aangeboren afwijkingen

Helaas komen er bij honden en katten ook regelmatig aangeboren hartafwijkingen voor. Voorbeelden hiervan zijn:

Aortastenose
Dit is een vernauwing van de hoofdslagader van het lichaam. Deze vernauwing bevindt zich op de plaats waar deze arterie het hart verlaat.

Pulmonalisstenose
Dit is een vernauwing van de longslagader. Ook deze vernauwing begint ter hoogte van de uitgang van deze arterie uit het hart.

Persisterende ductus arteriosus (PDA) ofwel ductus van Botalli
Hierbij is er een bloedvat tussen de aorta (hoofdslagader) en longslagader open gebleven na de geboorte. Normaal zou dit bloedvat zich vlak na de geboorte moeten sluiten. Bij een PDA is de doorbloeding van het lijf ontregeld en gaat er teveel bloed naar de longen. Zuurstofrijk bloed van de aorta mengt zich met zuurstofarm bloed van de longslagader.

Ventrikel septum defect
Hierbij is er een verbinding tussen de kamers van het hart.

Deze  aangeboren afwijkingen hebben allemaal een verschillende behandeling en prognose. Door middel van een echo kan er gekeken worden of uw pup of kitten een aangeboren afwijking heeft. Sommige aandoeningen zijn vrij mild en geven geen problemen. Andere aandoeningen kunnen snel verslechteren en vragen een adequate behandeling. Onze dierenarts kan u hierover informeren. Bij een Persisterende ductus arteriosis bijvoorbeeld is het van belang dat we dit bloedvat sluiten door middel van chirurgie of een coil.

Klepdefecten

Myxomateuze klepdegeneratie is de meest voorkomende hartaandoening. Hierbij worden de kleppen tussen de voorkamers en de kamers van het hart aangetast. Of de kleppen tussen de kamers en de grote bloedvaten die uit het hart gaan. Hierdoor kan er een lekkage van bloed door de kleppen heen ontstaan. Zowel de linker- als de rechterkant van het hart kunnen aangetast worden.

Op het moment dat we een klepprobleem vermoeden/diagnosticeren, is het belangrijk om te weten of uw hond al echt hartpatiënt is of op dit moment nog nergens last van heeft. Door een afwijkende/lekkende klep kan er namelijk bloed de verkeerde kant opstromen en in het hart blijven staan. In het begin geeft dit misschien geen problemen, maar op termijn kan er vocht uit de bloedvaten treden omdat het bloed minder gemakkelijk naar het hart toe stroomt. Afhankelijk van welke kant van het hart aangetast is, kan dit vocht in de buikholte of borstholte komen. Daardoor kan uw huisdier bijvoorbeeld sneller moe zijn, hoesten of benauwder worden. Dan is uw hond echt hartpatiënt.

Als uw huisdier al echt hartpatiënt is (er is hartfalen aanwezig) moeten we zo snel mogelijk een goede behandeling instellen. Kleptransplantaties zijn helaas nog geen standaard optie in de diergeneeskunde. Met de juiste medicatie en adviezen wordt de levensduur en levenskwaliteit van uw hond verbeterd. Intensieve monitoring van de hartpatiënt wordt geadviseerd.

Indien uw huisdier nog geen hartpatiënt is, wordt regelmatige monitoring geadviseerd om eventuele problemen in de toekomst zo snel mogelijk op te sporen en eventueel tijdig te behandelen. Aan de hand van de grootte van het hart kunnen we bijvoorbeeld vaak inschatten of uw hond een vergroot risico loopt om deze problemen op korte termijn te ontwikkelen.

Hoe eerder we dit ontdekken, hoe sneller we een adequate behandeling in kunnen stellen om de levensduur en levenskwaliteit van uw huisdier te verbeteren.

Spierproblemen

Hypertrofische cardiomyopathie (HCM) is een aandoening van de hartspier. Hierbij verdikt de hartspier waardoor er minder bloed per hartslag naar het hart toe kan en dus ook het hart uit kan. Het hart probeert hiervoor te compenseren door de hartfrequentie te verhogen. Dit werkt uiteindelijk negatief en de doorbloeding van het lijf wordt slechter. Ook kunnen er door de aandoening hartritmestoornissen ontstaan.

HCM is de hartaandoening die we vaak bij katten zien. Alle rassen kunnen in principe deze aandoening krijgen (dus ook onze Europese korthaar) maar we zien hem het vaakst bij bijvoorbeeld de Maine Coon, Britse korthaar, Noorse boskat, Siamees en de Birmees. De klachten die we bij katten zien zijn vaak vaag. Soms zien we helemaal niets en soms zien we lichte veranderingen in bijvoorbeeld het gewicht, de ademhaling etc. In een verder gevorderd stadium kunnen we echt katten zien die met open bek ademen en erg benauwd zijn door vocht in de buik -of borstholte. Een complicerende factor bij deze aandoening is dat we een vergroot risico krijgen op thrombo-emboliën. Dit zijn bloedklonters die vaak vast gaan zitten in de kleinere bloedvaten van de poten. Hierdoor kan uw kat enorm pijnlijk en deels verlamd zijn.

Indien er een verdenking is van HCM kunnen we dit vaststellen door middel van een echo. Op een röntgenfoto kunnen we vaak eventuele problemen ontstaan door de HCM, zien, bijvoorbeeld vochtophopingen in de borst- of buikholte. Er is tegenwoordig ook een bloedtest die een indicatie kan geven of uw kat misschien al in een vroeg stadium van de ziekte is. Indien de waarde van proBNP in het bloed verhoogd is, wordt geadviseerd om verder onderzoek te doen.

Op het moment dat uw kat HCM heeft, wordt aangeraden uw kat regelmatig te controleren. Bij een hoge hartfrequentie of aritmieën kunnen we, indien nodig al een behandeling instellen. Op het moment dat uw kat al ernstige klachten heeft, wordt in overleg met ons een intensieve therapie ingesteld.

Pericardovervulling = vochtophopingen in het hartzakje

Sommige katten kunnen plotseling vochtophopingen krijgen in het hartzakje. Hierdoor wordt er druk uitgeoefend op het hart en kan het hart niet goed meer functioneren. Deze dieren worden vaak ineens ernstig ziek en kunnen ritmestoornissen krijgen.

De oorzaak van deze aandoening is niet altijd gemakkelijk te achterhalen. Soms zien we dat het door een tumor of een infectie komt. Door middel van een echo en ECG kan deze aandoening, en haar effect op het hart, aangetoond worden.

De prognose is erg verschillend. Als de oorzaak van het vocht een tumor is, dan is de prognose somber. Indien er geen onderliggende tumor gevonden wordt, kan het hartzakje aangeprikt worden. Het vocht wordt dan uit het hartzakje gezogen zodat de druk op het hart verminderd wordt. Soms is het probleem hiermee opgelost, maar zo nu en dan komt het ook weer terug en is een uitgebreidere ingreep nodig om uw huisdier te kunnen redden.