Interne ziekten honden

Een nierziekte kan leiden tot acuut of chronisch nierfalen.

Oorzaken voor het ontstaan van een nierziekte:

• Inflammatie of infectie

• Trauma

• Neoplasie

• Aangeboren en/of genetische afwijkingen

• Immuungemedieerde aandoeningen

• Diabetes insipidus

• Stenen in het urinewegstelsel

• Obstructie (of scheur) van urinewegen

• Verhoogde calciumwaarden (vaak om onderliggende oorzaak)

• Nefrotoxische producten

• Idiopathisch (geen oorzaak)

Symptomen van acuut nierfalen zijn vaak aspecifiek:

• Sufheid

• Braken

• Niet of weinig eten

• Diarree

• Soms ook koorts (afhankelijk van oorzaak)

Symptomen van chronisch nierfalen:

• Geleidelijk meer drinken en plassen

• Gewichtsverlies

• Slechte vacht

• Stinkende mondgeur

• Zweren in de mond

Ziekte van Addison

Wat is de ziekte van Addison?
De ziekte van Addison is een hormonale aandoening waarbij de bijnieren onvoldoende werken en er een tekort is aan twee hormonen (glucocorticosteroïden en mineralocorticosteroïden).

Bij wie komt de ziekte van Addison voor?
De ziekte komt voornamelijk bij jonge honden tot honden van middelbare leeftijd voor. Vooral teven zijn gevoelig voor het ontwikkelen van de ziekte. Bij katten is dit een zeldzame aandoening en komt het ook bij jonge katten tot katten van middelbare leeftijd voor.

Wat is de oorzaak van de ziekte van Addison?
Men vermoedt dat het om een auto-immuunziekte gaat, dit wil zeggen dat het immuunsysteem de bijnieren zelf zal afbreken waardoor deze niet meer goed werken. Er zijn een aantal andere oorzaken die deze ziekte ook kunnen veroorzaken, bijvoorbeeld een infectie, bloedingen, uitzaaiingen van tumoren en chemotherapie.

Wat zijn de klinische symptomen?

De ziekte geeft vage klachten:

• Sloomheid

• Zwakte

• Niet eten

• Depressie

• Braken

• Diarree

Hoe diagnosticeren we de ziekte van Addison?
Op basis van de klinische toestand en een bloedonderzoek kunnen we een vermoedelijke diagnose stellen. We bevestigen deze diagnose door een hormoonfunctietest uit te voeren.

Hoe behandelen we de ziekte?
Uw huisdier kan in shocktoestand raken, waardoor een snelle behandeling met infuus en extra ondersteunende medicatie noodzakelijk is. Meestal zien we een eerste verbetering na 24 uur. (Shock wil zeggen dat de bloeddruk te laag is om het bloed door het hele lichaam te sturen.) Als uw huisdier stabiel is, mag uw hond mee naar huis. Uw hond heeft levenslang medicatie nodig om de tekorten van de hormonen op te vangen. Met goede medische begeleiding van uw huisdier is de prognose van de ziekte goed.

Suikerziekte bij de hond (en kat)

Suikerziekte (of diabetes mellitus) is een aandoening waarbij er een tekort aan insuline is. Insuline wordt geproduceerd in de alvleesklier en is een hormoon dat de opname van suiker (glucose) vanuit het bloed in de cellen verzorgt, zodat alle organen van het lichaam voldoende energie hebben om te functioneren.

Er zijn verschillende oorzaken voor het ontstaan van dit probleem. Op basis hiervan wordt  de aandoening ingedeeld in een bepaald type.

Bij type 1 diabetes mellitus is er een absoluut tekort aan insuline doordat de cellen in de alvleesklier kapot worden gemaakt door het afweersysteem van het lichaam zelf (auto-immuun ziekte) of kapot gaan om onverklaarbare redenen (idiopatisch). Dit type komt het meeste voor bij honden.

Bij type 2 diabetes mellitus worden cellen door inactiviteit en overgewicht (obesitas) ongevoelig voor de werking van insuline (insuline resistentie). In eerste instantie zal de alvleesklier hierdoor nog meer insuline proberen te produceren maar op de lange termijn raakt hij hierdoor uitgeput. Zo ontstaat opnieuw een insulinetekort. Dit type zien we meestal bij katten.

Vervolgens zijn er nog een aantal andere oorzaken die suikerziekte kunnen veroorzaken. Een overmaat aan glucocorticoïden (dieren die lijden aan de ziekte van Cushing of die met glucocorticoïden worden behandeld), een overmaat aan groeihormoon ten gevolge van een hersentumor, dieren die met progestativa (bv. poezenpil) behandeld worden, leververvetting, niet-gesteriliseerde teefjes (kunnen  dit ontwikkelen omdat zij nog het hormoon progesteron produceren, alvleesklierproblemen (tumor of ontsteking) of aangeboren suikerziekte.

De volgende factoren zijn gekend (of berucht) als risicofactoren:

• Zwaarlijvigheid (obesitas) en inactiviteit

• Heel de dag voeding beschikbaar stellen (in tegenstelling tot 1 à 2 x per dag voeren)

• Individueel gehouden dieren

• Niet-gesteriliseerde teefjes

• Leeftijd (naarmate dieren ouder worden stijgt de kans op suikerziekte)

Symptomen die we kunnen zien bij een suikerzieke patiënt:

• Veel drinken en veel plassen

• Vermageren ondanks een goede eetlust

• Soms kan er bij de kat spierpijn aanwezig zijn en bij de hond vertroebeling van de lens (cataract)

• Indien de ziekte niet behandeld wordt, kan de eetlust wegvallen en braken optreden. Dit kan leiden tot een levensbedreigende complicatie nl. diabetes ketoacidosis.

Indien gelijktijdig de bloedsuikerwaarde verhoogd is en er suiker in de urine aanwezig is, is de diagnose wel zo goed als gesteld.

Naast ‘simpelweg’ de meting van het bloedsuiker (glucose) kan ook een indruk worden verkregen van het suikerpeil over een langere periode d.m.v. de bepaling van fructosamine in het bloed. Dit is bij katten nogal eens nodig omdat zij erg gevoelig zijn voor stress en (alleen al) de aanwezigheid van de dierenarts (of de reis er naartoe) de suikerspiegel kan doen stijgen.

In de urine is er normaal gezien geen suiker aanwezig. In het geval van suikerziekte dus wel. Als suikerziekte niet / onvoldoende behandeld wordt krijgen de cellen onvoldoende  energie binnen onder vorm van suiker (glucose). Om uit deze ‘crisissituatie’ te raken schakelt het lichaam over op een andere (minder efficiënte) energiebron nl. vetzuren. Op dat moment zijn ketonen in de urine terug te vinden. Een sterke aanwijzing voor de levensbedreigende aandoening waarover eerder sprake.

Bij deze patiënten is REGELMAAT het sleutelwoord.

Een suikerpatiënt  moet meestal 2x daags een injectie met insuline krijgen op vaste tijdstippen en regelmatig op controle komen bij de dierenarts. Bij het opstarten van de therapie zijn wekelijkse controles noodzakelijk, maar wanneer de juiste dosis is gevonden en de suikerziekte onder controle is, kunnen de controles vaak verminderd worden naar elke zes tot twaalf maanden.

Wij leren u deze onderhuidse injecties te geven. Veel eigenaren vinden dit eerst erg spannend maar zijn er heel snel mee vertrouwd en vinden het dan ook geen punt meer.

Naast de behandeling met insuline, moet vaak ook het dieet (wat) aangepast worden. Gelukkig zijn er commerciële voedingen op de markt speciaal voor suikerpatiënten. Aangezien ook voor de voeding een vast schema gevonden moet worden (welk voer, hoeveel, tijdstip van voeren en aansluitend de injectie insuline,…) moeten  tussendoortjes achterwege worden gelaten want dat brengt de hele suikerbalans in het lichaam alleen maar in de war en dat maakt de behandeling erg moeilijk.

Ook beweging is erg belangrijk en dient het liefst volgens een vast dagschema te gebeuren.

En aangezien overgewicht niet alleen een risicofactor tot het ontwikkelen van suikerziekte is, maar ook een complicerende factor in de behandeling is, moeten honden en/of katten met overgewicht vermageren. Ook hierin begeleiden we u uiteraard.

Als een teefje of poes nog niet gesteriliseerd is wordt dit ten stelligste aangeraden om een betere regulatie van de suikerziekte te verkrijgen.